در اين نشست كه عصر روز دوشنبه مورخ 23 دی ماه 1392 از ساعت 15 الي 18 در خانه انديشمندان علوم انسانی برگزار شد، این دو پیشکسوت عرصه سياست نظری و عملی به ذكر خاطرات خود پرداختند.
دكتر عبدالرضا هوشنگ مهدوي آغازگر اين جلسه بود كه با بياني شيرين و خاطراتي شيوا حوادث سال هاي دور را از نظر گذارند. وی از تولد خود در سال 1309 در تهران و از نامگذاری دوگانه ی ایرانی - اسلامی خانواده خود که تواما نام عبدالرضا و هوشنگ را برای او برگزیدند، گفت. وي که برای ادامه تحصیل به فرانسه مهاجرت کرده بود، ضمن اشاره به سمت ها و مأموريت ها بيان داشت كه در سال 1359 طي حكمي غير منتظره و به جای مسئولیت وعده داده شده به عنوان نماینده ایران در دفتر یونسکو در پاریس، بازنشسته و از آن زمان وارد عرصه آكادميك شد. او در ابتدا با تدريس در دانشگاه امام صادق(ع) اين مسير را آغاز كرد اما بعد از آن كه، بنا به دلايلي، از آن دانشگاه بيرون آمد اقدام به تأليف و ترجمه كتاب نمود. دكتر هوشنگ مهدوي تا كنون 83 كتاب در رشته علوم سياسي تأليف و ترجمه كرده اند كه بايد اعتراف كرد هر دانشجوي علوم سياسي حداقل با يكي از كتاب هاي اين بزرگوار آشنا است. اين استاد محترم علاوه بر پويايي در عرصه آكادميك در حوزه هاي اجرايي هم فعاليت هاي چشمگيري داشتند. از جمله فعاليت در وزارت دادگستري به مدت يك سال، استخدام در دايره حقوقي وزارت امور خارجه، اعزام به كشورهاي آلمان(چهار سال)، فرانسه(بيش از چهار سال)، مصر(دو سال)، ايتاليا(دو سال) و در نهايت به عنوان نفر دوم سفارت ايران عازم لندن شدند.
در ادامه پس از آن كه دكتر علی اصغر قاسمي، مدير جلسه، در تكميل صحبت هاي دكتر مهدوي به برخي از كتب اين بزرگوار اشاره كردند، دكتر داوود هرميداس باوند به ذكر خاطرات خود پرداختند.داوود هرمیداس باوند (زادهٔ۱۳۱۳درتهران)استاد حقوق بین‌الملل و روابط بین‌الملل است.وی از سال ۱۳۵۴ به استخدام وزارت خارجه ایران درآمد و از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۸۲ در سازمان ملل فعالیت کرده و یک سال ریاست کمیته حقوق مجمع عمومی سازمان ملل را بر عهده داشت. باوند دکتری روابط بین‌الملل خود را از دانشگاه امریکن در واشینگتن دی‌سی در سال ۱۹۶۳ دریافت کرده و در دانشگاه‌های رودآیلند، تهران، امام صادق و آزاد اسلامی تدریس کرده است. وي ضمن اشاره به سفر امريكا اذعان داشتند كه در واشنگتن مبادرت به تأسيس سازمان دانشجويان ايراني كردند. هرچند تأسيس اين سازمان با فراز و فرود فراوان همراه بود و صداهاي مخالفي هم به گوش مي رسيد اما درنهايت اعضاي سازمان توانستند اساسنامه مربوطه را تدوين كنند. ايشان پس از بازگشت به ايران ابتدا به صورت قراردادي در در وزارت امورخارجه مشغول به كار شدند. وي اشاره داشت كه از زمان بدو ورودشان به وازرتخانه، مجبور شد تا گزارشي ده ساله از ادارات سياسي براي دربار تنظيم كند. او بيان نمود كه آنچه در اين امر جاي شگفتي دارد اين است كه بروكراسي در ايران تا چه اندازه بي مبنا بوده و غالباً با دردسرها و تأخيرهای غير قابل توجيهي همراه بوده است. وي پس از شركت در كنكور وزارت امورخارجه به استخدام اين سازمان درآمد و پس از آن كه با درخواست بازنشستگي اش موافقت شد، تاكنون در عرصه های علمي و دانشگاهي فعاليت بسياري داشته است.
سپس حضار با طرح پرسش و ارائه ديدگاه جلسه را به پايان رساندند.