دکتر امیر دبیری مهر که حوزه تخصصی مطالعاتی اش جامعه شناسی سیاسی است در این نشست تلاش نمود به تبیین رابطه میان فرهنگ سیاسی با توسعه و پیشرفت بپردازد.
دکتر دبیری مهر در ابتدا در توضیح چرایی پرداختن به بحث الگو، بر اهمیت وجود چشم انداز ایران 1404 در کنار برنامه های 5 ساله توسعه تاکید نمود و حاصل نبود چشم انداز در کشور تا سال 1383 را متفرق شدن و یکپارچه نبودن برنامه ها دانست. وی بیان نمود بر این اساس بود که پس از طرح چشم انداز برای کشور نیاز به وجود الگو و پارادایم مطرح شد؛ الگو به مثابه سبک است و اینکه ما با چه سبکی می خواهیم به الگوی توسعه دست بیابیم. سخنران این نشست پس از طرح سوالات اساسی پیرامون رابطه فرهنگ و توسعه، تصورات متقابل جامعه و حکومت از مفاهیم کلیدی سیاست شامل: قدرت؛ دولت؛ مشارکت؛ امنیت؛ ازادی؛ رفاه و عدالت را محل بحث قرار داد. دکتر دبیری مهر در ارتباط با همگرایی یا واگرایی این مفاهیم تاکید نمود تصورات که منشا رفتارهاست و در فرایند تاریخی و ساختارهای اجتماعی و تجارب جمعی بدست آمده با مساله توسعه دارای پیوند می باشد. ایشان در تقسیم بندی تصورات در این حوزه توضیح دادندکه فقدان الگوی نظری در باره رابطه فرهنگ و توسعه موجب نوعی دور باطل شده است یعنی عده ای توسعه را به هر قیمتی حتی به بهای هجمه به فرهنگ می خواهند مانند روشنفکران غربگرا و عده ای در صیانت از فرهنگ، قید توسعه را زده اند و توسعه ستیز شده اند؛ مانند واپس گرایان سنت مدار. اینان توسعه را یک نیاز کاذب و انحراف بزرگ وارداتی می دانند که زندگی را از اصالت و معنویت تهی می کند. گروه اول مفتون صنعت و مدرنیزاسیون شده اند و گروه دوم مملو از نفرت نسبت به مدرنیته اند و هر دو انسان نا مدارند. این پژوهشگر جامعه شناسی سیاسی با نقد فرهنگ زدگی و نیز نقد توسعه زدگی، گفتمان راهگشا را نقد فرهنگی و رابطه متعامل فرهنگ و توسعه دانست. وی در انتها با اشاره به دو جریان روشنفکری در ایران شامل روشنفکران عمومی ضد توسعه زده و روشنفکران تخصصی غافل از فرهنگ، نهادگرایی و نهادسازی و تعامل یابی جامعه و دولت + توسعه و فرهنگ +تنبیه و تشویق + قانون و اخلاق +اقتدار و رافت را راه رهایی از دوگانه فرهنگ و توسعه برشمرد و مسئولیت مهم روشنفکران عمومی را ارایه الگوی بومی و ملی برای توسعه دانست.
آقای دکتر امیر دبیری مهر در انتها با توجه به قرارگیری در Hستانه ی ماه مبارک رمضان، از دعای معروف این ماه (اَللّهُمَّ اَدْخِلْ عَلی اَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ...) به عنوان رهنمودی برای رهایی از دوگانه ها یاد نمود؛ دعایی که الهام بخش توسعه به جامعه دینداران است و ضد فقر و نیازمندی، غم، اسارت و زندان، غربت، بیماری و فساد و ناکامی و ناخوشی است. این جلسه با پرسش و پاسخ شرکت کنندگان در نشست به پایان رسید.
